ตารางที่ จ-1(สรุป)

1. การสูญเสียคาบเกี่ยวแหล่งกำเนิดที่เลวที่่สุดขนาด 4.7  dB  ใช้เมื่อทำการคาบเกี่ยวเส้นใย 50/125 µm เข้ากับแหล่งกำเนิด LED ที่เหมาะสมกับการใช้เส้นกับเส้นใย 62.5/125 µm ความสูยเสียคาบเกี่ยวนี้ขึ้นกับค่าความสูญเสียคาบเกี่ยวสูงสุดทางทฤษฎี 10 BASE-FL  กำหนดให้ 5.7 dB เป็นความสูญเสียคาบเกี่ยวสูงสุดกับเส้นใย 50/125 µm โทเค็นริง (token ring), FDDI (ราคาถูก), FDDI และ 100 BASE-FX กำหนดให้ 5.0 dB เป็นความสูญเสียคาบเกี่ยวสูงสุดกับเส้นใย 50/125 µm
2. เครื่องหมาย "NST" คือ ไม่อยู่ในมาตราฐาน แสดงว่ามาตรฐานนี้ไม่กำหนดเป็นสายสัญญาณ ที่รองรับ  แต่ปกติสายสัญญาณประเภทนี้จะมีอุปกรณ์เพื่อแปลงสัญญาณให้ใช้งานได้ตามที่ต้องการ
3. การใช้งานกำหนดให้ใช้ สายใยแก้วนำแสง 62.5/125 µm ด้วยแถบความถี่ 200 MHz*km ที่ 850 nm
4. การปรับปรุงระบบสายใยแก้วนำแสงโดยใช้ FC-PH-2 ทำให้สามารถติดตั้งได้ 300 เมตร (984 ฟุต) (FC-PH-2 คือ Fiber Channel Physical Interface 2 เป็นสื่อชนิดหนึ่ง)
5. สำหรับเส้นใย 62.5/125 µm กำหนด 220 เมตร (721 ฟุต ) สำหรับ แบนด์วิธ 160/500 MHz*km  และ 275 เมตร (902 ฟุต) สำหรับ แบนด์วิธ 200/500 MHz*km
6. สำหรับเส้นใย 50/125 µm IEEE กำหนด 500 เมตร (1640 ฟุต) สำหรับ แบนด์วิธ 400/400 MHz*km และ 550 เมตร (1804 ฟุต) สำหรับ แบนด์วิธ 500/500 MHz*km
7. กำลังแสง และระยะในการติดตั้งขึ้นอยู่กับการเลือกอุปกรณ์ที่ใช้ส่งและรับข้อมูล ดังนั้นการเลือกกำลังแสงที่ใช้สูงจะใช้ได้กับระยะทางที่ต้องการ
8. การเลือกใช้ประเภทของเลเซอร์ หากไม่ได้ระบุประเภทของเลเซอร์ที่ใช้กับงานกับสายใยแก้วนำแสงแบบมัลติโหมดจะใช้เป็น LED-based
9. ค่าลดทอนสูงสุดขึ้นกับความสูญเสียสอดแทรกของช่องสื่่อบวกกับส่วนที่ไม่ได้จัดสรรไว้จาก  IEEE 802.3z
10. ระยะทางสำหรับการติดตั้งเฉพาะงานควรจะตรวจสอบกับมาตราฐานการใช้งาน

          สำหรับระบบที่ติดตั้งอยู่แล้ว ค่าลดทอนสายสัญญาณควรตรวจสอบตามวิธีการทดสอบในหัวข้อที่ 11.3 ของมาตรฐานนี้ สำหรับระบบที่ติดตั้งใหม่ การออกแบบระบบสามารถตรวจสอบระบบโดยใช้สมการสมการข้างล่างนี้ บนพื้นฐานของข้อกำหนดต่ำสุดของส่วนประกอบที่กำหนดโดยมาตรฐานนี้และ ANSI/TIA/EIA-568-B.

          ค่าลดทอนช่องสัญญาณ          ≤          ค่าลดทอนช่องสัญญาณสูงสุด (จากตารางที่ จ-1)  (จ-1)

          ค่าลดทอนช่องสัญญาณ          =          ค่าลดทอนสายสัญญาณ + การสูยเสียสอดแรกขั้วต่อ

                                                                       + การสูญเสียสอดแทรกสไปซ์                                  (จ-2)

          ค่าลดทอนช่องสัญญาณ          =          [สัมประสิทธิ์การลดทอนของสายสัญญาณ (dB/km)

                                                                       x ระยะทาง (km)] + [จำนวนของสไปซ์ x 0.3 dB]

                                                                       + [จำนวนจุดเชื่อมด้วยขั้วต่อ x 0.75 dB]                   (จ-3)

                    ดังนั้นสมการสุดท้ายในการหาระยะทางสูงสุดสำหรับการออกแบบระบบเฉพาะ คือ ความยาวสูงสุด (km)

= (ค่าการลดทอนช่องสื่อสูงสุด - [ จำนวนคู่ขั้วต่อ x 0.75 dB] + [จำนวนของจุดต่อสไปซ์ x 0.3 dB])

                                                          สัมประสิทธิ์การลดทอนของสายสัญญาณ

                    ความยาวสูงสุดที่คำนวณได้ ≤ ระยะทางที่ใช้งานได้สูงสุด (จาก ตาราง จ - 1)

                    สัมประสิทธิ์การลดทอนของสายสัญญาณสูงสุดที่กำหนดโดยมาตรฐานนี้และ ANSI/TIA/EIA -568-B.3 ได้แสดงไว้ในตารางที่ จ-2

ตารางที่ จ-2 สัมประสิทธิ์ค่าลดทอนสายสัญญาณสูงสุด

ความยาวคลื่น (nm)	62.5/125 µm	50/125 µm	โหมดเดี่ยว
850	3.5 dB/km		ไม่ใช้
1300	1.5dB/km		0.5 dB/km (สายสัญญาณ
			นอกอาคาร)
			1.0 dB/km (สายสัญญาณ
			นอกอาคาร)